Perth, dinsdag 28 juni.

Na een goede nachtrust en een ontbijtje zijn we met de bus en trein in de stromende regen onze huurauto op gaan halen; we voelden ons meteenhelemaal thuis. We rijden nu rond in een super-de-luxe vehicle 4WD Toyata Kluger en natuurlijk zoals iedereen hier met automaat.

Wel ff wennen dat we hier links moeten rijden. Ondanks het feit dat Fenne al die maanden links heeft rond gecrost mag zij vanwege haar leeftijd niet in de huurauto rijden. Een tegenvaller voor haar want ze had ons graag rond willen rijden in de voor haar zo bekende omgeving.

Aan Gerard de eer om als eerste ons door het drukke verkeer te loodsen richting Kingspark. Daar hebben we tussen de buien door genoten van het mooie park, de prachtige uitzichten en een lunch in een van de restaurantjes.

Omdat het weer toch weer wat opklaarde hebben we daarna nog een bezoek gebracht aan Floreat-Beach in Scarborough waar we nog net op tijd waren voor een prachtige zonsondergang. Een onwezenlijk gevoel om hier aan de andere kant van de wereld met de voeten in de Indische oceaan te staan. Wel overviel ons het gevoel hier dat het jammer is dat Stan deze reis niet met ons mee kan maken.

Vervolgens naar de supermarkt Coles om wat eten in te slaan voor de komende dagen. Ook dat was weer ff zoeken maar met hulp van Fenne, die in de afgelopen maanden haar weg in Coles heeft gevonden is het aardig gelukt. Inmiddels was het buiten al donker, de avond valt hier al vroeg, zo rond half 6. Na de kookkunsten van Wouter en Fenne te hebben geproefd hebben we nog nagetafeld tot de klok van 23:00. Toen vielen onze ogen dicht en hebben ons bed opgezocht om weer uitgerust te kunnen starten aan een nieuwe dag.

Bridgetown, woensdag 29 juni.

Fenne en Gerard zijn vroeg opgestaan om met de auto bij Leanne en Damien nog wat spullen op te halen voor een kort verblijf vandaag/morgen in Bridgetown. Daar ligt het buitenverblijf van de familie waar we al veel over hadden gehoord en daardoor heel nieuwsgierig waren hoe het er werkelijk uit zou zien. Na een rit van ongeveer 300 km bereikten we het kleine plaatsje. Met ondersteuning van Fenne hebben Wouter en Gerard ons veilig hier naar toe gereden. Ik, Elian, vind het maar niks dat links rijden en ben trots op deze 2 mannen. In de plaatselijke pub hebben we wat gegeten en gedronken en toen op weg naar het buitenverblijf.

Wat een ongelofelijke plek om te mogen verblijven. Echt waanzinnig mooi, een veranda geheel om het huis vanwaar af je kunt genieten van een “asociaal” groot landgoed met sinaasappel-mandarijn-en citroenbomen, olijfbomen en vele andere exotische planten- en bloemenpracht. (midden in de winter hier!) Tropische vogels te kust en te keur.

De sleutel van de villa zat in een koker aan de veranda waar Fenne de code van had meegekregen. Helaas……..dit bleek niet de juiste code. Terwijl wij alle pracht goed bekeken kreeg Gerard het voor elkaar om de code te kraken en konden we de villa ook van binnen bewonderen. SUPER, van alle gemakken voorzien en bovendien zeer gezellig ingericht. Na onze eerste bewondering hebben we een wandeling door de omgeving en het dal gemaakt. Het voelde zeer onwerkelijk, op zoveel km van huis, ons nu te wanen in een paradijs. Genietend, ieder op zijn eigen manier, brachten we de middag door totdat de zon onderging, de temperatuur flink daalde en we daarom naar binnen moesten. Nadat we met Risotto onze honger hadden gestild werd er door Gerard, Wouter en Fenne onder een indrukwekkende sterrenhemel een avondwandeling gemaakt.

Een soort lama (Alpaca), een gigantische mierenhoop en wat waakhonden vroegen zich af welke onverlaten zich in de duisternis zich op straat waagden. Ik ruimde ondertussen alles op en werkte op mijn gemak het blog bij.