Dinsdag 12 juli 2016

Na een goede nachtrust in onze blokhut en een bescheiden ontbijtje en het inpakken van onze rugzakken met zwemspullen vertrekken we om op zoek te gaan naar de watervallen. Voorzichtig komt het zonnetje tevoorschijn achter het wolkendek. Als eerste komen we aan bij de Dinner Falls, voor Nederlandse begrippen al een grote waterval. Uiteraard worden er door ons alle vier volop foto’s geschoten. Hierna vervolgen we onze weg naar nummer twee op de route. Wouter chauffeurt ons vakkundig over de kronkelige wegen er naartoe. Voordat we Millaa-Millaa Falls bezoeken lunchen we in het plaatsje Millaa-Millaa bij de plaatselijke supermarkt/ bakker/ drogist/ speelgoedwinkel/ postkantoor en snackbar. Geweldig om te zien hoe dit in een pandje bij elkaar gedreven wordt.

Bij de Millaa-Millaa Falls wordt al snel besloten om te zwemspullen aan te trekken. Gerard neemt het voortouw en duikt het eerste in de ijskoude poel. Fenne volgt en Wouter sluit de rij, nadat hij ‘geholpen’ wordt door een Duitse schone en ik blijf aan wal……..… tenslotte moet er toch ook iemand zijn die dit tafereel vastlegt voor het archief………….. Hihihi. Het was een indrukwekkend schouwspel.

Na weer gedroogd in de kleren zijn gestapt vervolgen we de rit naar de Zillie Falls. Het geluid van de krachtige waterstralen is al vanaf de parkeerplaats hoorbaar. Het uitzicht is weer super. Om aan de voet van de waterval te komen is een barre tocht nodige via een onbegaanbaar en super glibberig paadje van rode vulkaangrond. Tot halverwege volgen we het pad met ons viertjes, maar ondergetekende besluit halverwege terug te keren en van bovenaf de dappere routevervolgers vast te leggen op de gevoelige plaat.

Hierna besluiten we om ook de vierde waterval te bezoeken en daarna onze tocht te beëindigen. Als afsluiting worden hier ook weer enkele mooie kiekjes genomen.

Een bezoekje aan de KFC-drive, omdat Wouter en Fenne wel trek hebben gekregen van alle avonturen is de afsluiting van een prachtige dag. Onder genot van een Rosétje en Corona werken we het blog bij en Wouter zoekt de rust op met zijn telefoon en zoekt contact met Sanne. Alweer een plek waar we afscheid van moeten nemen morgenvroeg. Dan gaan we naar ons laatste tropisch adresje in Mission Beach en hopen op wat zonnige dagen als afsluiting van onze zeer bijzondere reis Down Under.

Tevens realiseren we ons dat we, ook al is het maar voor vier dagen, weer afscheid moeten gaan nemen van Fenne, die als afsluiting alleen nog vier dagen terug gaat naar Perth om haar avontuur van 10 maanden ook weer alleen af te sluiten met het afscheid nemen van Damien en Leanne, maar vooral Oliver en Noah, want die zal ze het allermeest gaan missen.