Donderdag 30 juni; Margaret River

Na een koude, heel koude nacht in Bridgetown zijn we weer vroeg uit de veren. Er staat weer een dag vol met plannen op het programma. Na 5 minuten lopen we alweer in het buitengebied van Bridgetown. Een prachtig idyllisch plekje onder de houten brug waar Wouter hoopt zijn eerste alligators te zien.

Helaas…….maar wel veel andere dieren en vogels. Hierna vervolgens we onze reis over heuvelachtige wegen door oneindige bossen. 2 uur lang komen we bijna geen kip tegen, oh ja af en toe een dode kangoeroe die gesneuveld langs de weg liggen. De gevolgen van bosbranden zijn regelmatig zichtbaar.

Dan bereiken we het beroemde wijngebied Margaret River. Een typisch Australisch plaatsje met relaxte locals waar Wouter ontdekt dat ze bij de winkel Target Wifi hebben die goed en snel is en niets kost. Daar heeft hij zijn plekje gevonden en Sanne wordt vroeg in de morgen wakker geskypet. Wij verkennen het stadje, doen wat kaarten op de post en pikken Wouter weer op en gaan dan richting de kust waar een waar surfparadijs moet zijn vanwege de fantastisch hoge golven: Margaret Surfing.

Wat een fantastisch uitzicht, na aardig wat foto’s te hebben geschoten zijn we uiteindelijk weer doorgereden op zoek naar een Winery waar Fenne in december met haar Host-family al was geweest. Het duurde ff voordat we het hadden gevonden maar toen hadden we ook wat! Aan een meertje in het zonnetje (af en toe een drup) hebben we heerlijke Australische “tapas” gegeten.

Wederom bediend door opvallend relaxte gastvrije Australiërs. Hierna stond Cape Naturaliste op het programma maar intussen werd het ons duidelijk dat de avond hier vroeg valt en dat we keuzes moeten maken tijdens onze vakantie v.w.b. onze plannen. We hadden nl. ’s avonds alweer met Lisanne afgesproken, een collega Au pair, en inmiddels een dikke vriendin van Fenne, om samen wat te gaan drinken en churros te gaan eten. Omdat de plaatselijke Football Club de West Coast Eagles een wedstrijd speelde stonden de pubs overal bomvol met supporters. Uiteindelijk vonden we een plekje en onder het genot van een drankje was het mooi om te zien hoe goed de dames het met elkaar konden vinden. Na afscheid te hebben genomen van Lisanne hebben we Fenne weer “thuis” afgezet. Maar voordat het zover was kwamen we uit, je gelooft het of niet, bij een alcoholcontrole en Gerard moest blazen. Wat een mazzel dat ie maar 1 biertje gedronken had, waarvan Wouter ook nog eens de helft had opgedronken. Toch was het wel ff spannend of het wel goed ging. Voorin in de auto stond ook nog een gekochte fles wijn en achterin een Six pack bier. Na 5 seconden ging het sein gelukkig op groen, pfffffff en rijden maar weer! Thuis hebben we er nog maar 1 op gedronken en vielen we erna weer als 4 blokken in slaap.

Vrijdag 1 juli.

Een stralende zonnige dag, vandaag mochten we met de tweeling Oliver en Noah, Fenne en Leanne mee naar het baby zwemmen. Tevens voor ons de eerste ontmoeting live met de familie. Wat bijzonder om dit mee te mogen maken.

Wouter koos ervoor om naar het strand te gaan omdat we later op de dag ook nog echt op bezoek zouden gaan.

Daar zaten we dan in het zwembad met 2 muppies op onze schoot. Hoe onwerkelijk voelde het aan maar ooo zo leuk. ’s Middags zijn we naar het Inside Whiteman park net buiten Perth gegaan om vooral te gaan knuffelen met kangoeroes, koala’s en wombats. Een ontzettend leuke ervaring om ze te zien, aan te mogen raken en te voeren. Als het aan Wouter had gelegen had hij ze allemaal in zijn koffer mee naar Venlo genomen. De selfies spreken boekdelen.

Met een zak vol cadeau’ s, in Nederland bij elkaar gezocht, arriveerden we rond half 5 bij de familie. Met open armen werden we ontvangen en werd het ons nogmaals duidelijk in wat voor een warm nest Fenne de afgelopen maanden heeft mogen vertoeven. Een tafel vol lekkernijen stond klaar, waaronder Lemington cake. Dit is een typisch Australische lekkernij met chocolade en kokos en natuurlijk cake. Met handen en voeten en met hulp van Fenne en Wouter, die toch een heel aardig woordje Engels spreekt, hebben we elkaar een beetje leren kennen.

Onze typische Nederlandse cadeau’s, waaronder kaas, kaasschaven en leesboekjes van Jip en Janneke en Miffy (Nijntje) werden enthousiast ontvangen.

Na een laatste “hug” en de belofte om zeker een keer naar Nederland te komen ( en Venlo echt wel zouden kunnen vinden) werd er afscheid genomen. Fenne bleef bij hun slapen voor voorlopig de laatste keer en wij gingen naar ons appartement. Uit alles bleek dat ze elkaar heel erg zullen gaan missen en dat het definitieve afscheid over 2 weken heel dubbel zal voelen. Nog eens extra werd ons in het oor gefluisterd door Leanne en Damien : “you can be very proud of Fenne!!” Dat steek je maar in je zak Fen!!

(geplaatst 03.07.16.midden in Sydney op een hotelkamer met zwakke wifi, vandaar ......)