Perth/ Bridgetown

Perth, dinsdag 28 juni.

Na een goede nachtrust en een ontbijtje zijn we met de bus en trein in de stromende regen onze huurauto op gaan halen; we voelden ons meteenhelemaal thuis. We rijden nu rond in een super-de-luxe vehicle 4WD Toyata Kluger en natuurlijk zoals iedereen hier met automaat.

Wel ff wennen dat we hier links moeten rijden. Ondanks het feit dat Fenne al die maanden links heeft rond gecrost mag zij vanwege haar leeftijd niet in de huurauto rijden. Een tegenvaller voor haar want ze had ons graag rond willen rijden in de voor haar zo bekende omgeving.

Aan Gerard de eer om als eerste ons door het drukke verkeer te loodsen richting Kingspark. Daar hebben we tussen de buien door genoten van het mooie park, de prachtige uitzichten en een lunch in een van de restaurantjes.

Omdat het weer toch weer wat opklaarde hebben we daarna nog een bezoek gebracht aan Floreat-Beach in Scarborough waar we nog net op tijd waren voor een prachtige zonsondergang. Een onwezenlijk gevoel om hier aan de andere kant van de wereld met de voeten in de Indische oceaan te staan. Wel overviel ons het gevoel hier dat het jammer is dat Stan deze reis niet met ons mee kan maken.

Vervolgens naar de supermarkt Coles om wat eten in te slaan voor de komende dagen. Ook dat was weer ff zoeken maar met hulp van Fenne, die in de afgelopen maanden haar weg in Coles heeft gevonden is het aardig gelukt. Inmiddels was het buiten al donker, de avond valt hier al vroeg, zo rond half 6. Na de kookkunsten van Wouter en Fenne te hebben geproefd hebben we nog nagetafeld tot de klok van 23:00. Toen vielen onze ogen dicht en hebben ons bed opgezocht om weer uitgerust te kunnen starten aan een nieuwe dag.

Bridgetown, woensdag 29 juni.

Fenne en Gerard zijn vroeg opgestaan om met de auto bij Leanne en Damien nog wat spullen op te halen voor een kort verblijf vandaag/morgen in Bridgetown. Daar ligt het buitenverblijf van de familie waar we al veel over hadden gehoord en daardoor heel nieuwsgierig waren hoe het er werkelijk uit zou zien. Na een rit van ongeveer 300 km bereikten we het kleine plaatsje. Met ondersteuning van Fenne hebben Wouter en Gerard ons veilig hier naar toe gereden. Ik, Elian, vind het maar niks dat links rijden en ben trots op deze 2 mannen. In de plaatselijke pub hebben we wat gegeten en gedronken en toen op weg naar het buitenverblijf.

Wat een ongelofelijke plek om te mogen verblijven. Echt waanzinnig mooi, een veranda geheel om het huis vanwaar af je kunt genieten van een “asociaal” groot landgoed met sinaasappel-mandarijn-en citroenbomen, olijfbomen en vele andere exotische planten- en bloemenpracht. (midden in de winter hier!) Tropische vogels te kust en te keur.

De sleutel van de villa zat in een koker aan de veranda waar Fenne de code van had meegekregen. Helaas……..dit bleek niet de juiste code. Terwijl wij alle pracht goed bekeken kreeg Gerard het voor elkaar om de code te kraken en konden we de villa ook van binnen bewonderen. SUPER, van alle gemakken voorzien en bovendien zeer gezellig ingericht. Na onze eerste bewondering hebben we een wandeling door de omgeving en het dal gemaakt. Het voelde zeer onwerkelijk, op zoveel km van huis, ons nu te wanen in een paradijs. Genietend, ieder op zijn eigen manier, brachten we de middag door totdat de zon onderging, de temperatuur flink daalde en we daarom naar binnen moesten. Nadat we met Risotto onze honger hadden gestild werd er door Gerard, Wouter en Fenne onder een indrukwekkende sterrenhemel een avondwandeling gemaakt.

Een soort lama (Alpaca), een gigantische mierenhoop en wat waakhonden vroegen zich af welke onverlaten zich in de duisternis zich op straat waagden. Ik ruimde ondertussen alles op en werkte op mijn gemak het blog bij.

De vlucht

De vlucht

Daar zitten we dan, wachtend op het moment dat we moeten instappen. Tot zover zijn we “goedgekeurd” en hebben nu uitzicht op het vliegtuig dat ons naar Hong Kong gaat brengen.

Stan heeft ons samen met Sanne naar Schiphol gebracht. Zij is nog gezellig bij Wouter en ons gebleven totdat we door de douane moesten. FF lastig maar over 3 weken zien ze elkaar weer.

Stan moest jammer genoeg meteen terug omdat hij moest gaan werken bij Luif. Na een lange zit van ruim 11 uur landden we om half 7 plaatselijke tijd in Hong Kong.

Een immens grote luchthaven waar het toch wel ff zoeken was naar de lounge-ruimte die we gereserveerd hadden i.v.m. de lange tussenstop. Via een interne treinreis op de luchthaven zelf zitten we nu in comfortabele stoelen te hopen op een paar uurtjes slaap die niet echt wilde komen. De douches staan gereserveerd voor 12 uur waarna we dan hopelijk weer wat fitter zijn voor de 2^e helft van de reis.

Op weg van Hong Kong naar Perth. Weer 8 uur tussen de vleugels maar wel steeds dichterbij het weerzien met Fenne. Het wachten daarop voelt steeds langer, we zijn zo benieuwd hoe het met haar gaat. We proberen de tijd te doden met filmpjes kijken , spelletjes te spelen, een maaltijd te nuttigen en af en toe een tukje. Eindelijk is het zover en zijn we geland in Perth. Fenne had ons al verteld dat het zomaar even de koffers snel pakken NIET zou zijn. Eerst een grondige check van paspoort/visum, dan in een lange rij langs de snuffelhond vervolgens weer langs een controle en tenslotte moesten de koffers en rugzakken nogmaals op de lopende band door de scanner omdat we aangegeven hadden dat we kaas en drop bij ons hadden voor de host-family. Dan is het zover, daar staat ze dan na 9 maanden haar gemist te hebben. Ze ziet er goed uitgerust en relaxed uit.

Na de eerste omhelzingen en knuffels stappen we met een zelfverzekerde dochter naar de parkeerplaats waar de grote bus staat die ze mocht lenen van haar host-family.

Zonder aarzeling rijdt ze ons door Perth alsof het niks is ( en ja alles links….!) en brengt ons naar het appartement vlak aan de zee waar we de komende dagen zullen bivakkeren. Ze heeft ons al ingecheckt en de eerste boodschappen zijn al ingeslagen. Het appartement ziet er goed en gezellig uit. Genietend van een Australisch biertje en rosétje en een zak chips komen de eerste verhalen los.

Moe van alle indrukken maar super blij om weer bij elkaar te zijn vallen we allemaal als een blok in slaap.

Nog 24 uur......

Hallo allemaal,

nog minder dan 24 uur en dan zitten we met ons drietjes hoog in de wolken op weg naar Fenne in Australie. Wouter is nog aan zijn laatste uurtjes bezig bij van der Valk en Gerard en ik zitten lekker droog binnen bij Luif aan een roseetje en witte wijn.

Onze laatste inkopen zijn binnen en nu is het wachten op morgen. Dan brengt Stan ons in alle vroegte samen met Sanne naar Schiphol. De hele dag door komen via de App, sms en telefoon de goede wensen binnen voor een onvergetelijke vakantie en een behouden vlucht. Dank jullie wel allemaal. We keep in touch.

De aanloop naar Down Under

Vandaag over precies een week zitten we op dit tijdstip alhoog boven in de lucht op weg naar Fenne in het voor ons nog onbekende Australië. Al maanden kijken we er naar uit en zijn volop bezig geweest met de voorbereidingen. Het plannen van de de data, de vluchten, de route en de daarbij behorende trips, het huren van de auto's enz.enz. M.b.v. Slobodan van planet downunder en natuurlijk tips van Fenne vanuit Australië gaan we er een onvergetelijke reis van maken. Deze week zetten we nog de laatste puntjes op de i zodat we zo goed mogelijk zijn voorbereid.

Wat hebben we er zin in, we kunnen bijna niet meer wachten. Vol spanning kijken we uit naar het grote avontuur en zullen er vast en zeker met volle teugen van gaan genieten.We zullen onze avonturen de komende weken proberen vast te leggen in woord en beeld zodat iedereen die wil ons kan volgen.