The last day van onze droomreis breekt aan en het geluid van stromende regen kletterttegen het raam. Jammer maar het is niet anders. Na weer te hebben ontbeten en het stoppen van de regen besluiten Wouter en Fenne nogmaals te gaan bubbelen en Gerard en ik lopen over het strand richting centrum van Mission Beach. Uiteindelijk blijken we toch een stuk verder te zijn gelopen dan het centrum. Terug lopen we via een pad langs enkele backpacker-campings waar muziek gemaakt wordt en op primitieve manier een potje gekookt wordt. Heel wat minder luxe dan wij op stap zijn, maar wel leuk om te zien. Via een klein park waar vele tropische bomen voorzien van een naamplaatje zijn te zien komen we weer in het centrumpje.

Omdat het inmiddels weer is gaan regenen besluiten we om een kop koffie te pakken in een rasta-cafétje. Daar worden we geconfronteerd met de beelden van de ramp in Nice, wat een contrast met onze omgeving. Dan maar liever een minder zonnige dag hier dan te belanden in een nachtmerrie. Fenne en Wouter sluiten inmiddels aan en samen bekijken we de winkeltjes nog een keer. Wouter voegt op het laatst nog een T-shirt toe aan zijn collectie. Dan treffen we nog een local met een witte Kakatoe op zijn schouder. Hij bemerkt onze belangstelling en knoopt een gesprek met ons aan. Harrie, zo heet de Kakatoe, wordt volop bewonderd en vindt afwisselend een plekje op de arm van Wouter, Gerard en mij. Fenne laat de beurt aan haar voorbij gaan.

Teruggekomen in het appartement besluiten we om onze koffers te pakken en alvast wat kleren die Fenne toch niet meer nodig heeft in haar laatste dagen in Perth een plekje te geven in een van onze koffers. Met als gevolg.......dat van haar is nu bijna leeg en wij sjouwen ons te barsten. Wouter legt zich nog even op een oor en wij werken voor zover het toelaat ons blog bij. Om half 7 is er voor de laatste keer een tafeltje gereserveerd in het restaurant. We nemen binnen plaats omdat het jammer genoeg buiten te koud is. Na het eten wordt de fles Rosé leeg gemaakt en duiken we ons bed in om fit aan onze terugreis te kunnen beginnen.

Zaterdag 16 juli, de terugreis.

Het is goed om te zien dat het weer er vandaag wat vrolijker uitziet dan de afgelopen 2 dagen. Ook al moeten we aan de terugreis beginnen, dit is toch altijd fijner dan met regen te moeten vertrekken.

Het laatste ontbijt, check van de kamer, de koffers gesloten en nogmaals gewogen en dan is het zover. Wouter rijdt ons voor de laatste keer van Mission Beach naar Cairns waar we de auto moeten inleveren op het vliegveld. Daar kunnen we ook al meteen onze koffers inleveren. Dan volgt het afscheid van Fenne, haar vlucht terug naar Perth vertrekt pas om 8 uur. Zij besluit een kluisje voor haar koffer te huren en neemt een taxi naar een strandje om daar nog even te genieten van het uitzicht en het zonnetje. Ook al weten we dat het afscheid maar van korte duur is toch voelt het niet fijn om na 3 weken samen gereisd te hebben haar hier achter te laten. Zelf zit ze er niet zo mee.

Na onze laatste dollars besteed te hebben aan een magneetje kunnen we het vliegtuig in. 10 minuten eerder dan gepland stijgen we op en vliegen richting Hong Kong. Tijdens de vlucht is er meer turbulentie dan we gewend zijn....hahaha wat klinkt dat, net alsof we ervaren wereldreizigers zijn.

Veilig landen we op de luchthaven van Hong Kong en brengen we de 4 uur tussenstop door met wat eten drinken, slenteren, hangen, lezen, appen en weer het bijwerken van ons blog.

Inmiddels is het zondag 17 juli en staan we in de rij om aan onze laatste etappe te beginnen naar Amsterdam. Dit duurt nog maar 11 uur....... Een bijzondere dag waarop Gerard ook nog eens zijn verjaardag viert. Hij is deze keer maar liefst 30 uur jarig met al die tijdverschillen. En wie kan dat nu zeggen. De reis verloopt verder voorspoedig en eerder dan gepland landen we al om half 7 op Schiphol. Daar komt Wouter volop in actie om maar zo snel mogelijk de koffers te hebben en door de douane te kunnen gaan omdat dan eindelijk na 3 lange weken Sanne op hem staat te wachten. Die is samen met Josephine om 4 uur al vertrokken om ons op te komen halen.

Een super enthousiast weerzien volgt en na de uitbundige begroetingen rijden we volgepakt in onze "kleine" Peugeot richting Venlo. Daar worden we welkom geheten door zonnebloemen van de buurtjes en volgens oude traditie eigengemaakte tomatensoep van oma Oirschot en saucijzen/worstenbroodjes en de traditionele welkomstkaart uit Oss van Oma Mini.

Na de eerste verhalen over en weer vallen we bijna om van de slaap en gaan proberen een paar uurtjes van de slaap in te halen. Moe maar zeer voldaan enook wel met een heel onwerkelijk gevoelvallen we uiteindelijk in slaap. Fenne is inmiddels alweer in Perth en vraagt voor de grap of we even willen skypen. Voor de grap doen we dat dan ook nog even kort en kunnen ons nu gaan opmaken om haar a.s. donderdag te verwelkomen op Schiphol waar ze dan na ruim 9 maanden als Au pair inAustralië weer voet zal zetten op Nederlandse bodem. We verheugen ons met zijn allen enorm om haar dan weer "definitief" terug te zien.

Hierbij sluiten we ons reisblog van onze onvergetelijke reis af. We vonden het super leuk om het op deze manier met jullie te delen. Bedankt voor alle reacties, het deed ons goed om op deze manier te ervaren dat velen met ons zijn meegereisd. Het waren volle 3 weken waarin we veel hebben meegemaakt en gezien. Ook voor ons zelf blijft dit blog een document voor het leven. De “live”-verhalen volgen in de komende tijd vast en zeker wel een keer.

Heel veel liefs van ons alle 4.